خازن های الکترولیتی نقش مهمی در مدارهای الکترونیکی دارند و عملکرد آنها گسترده و مهم است.در زیر نقش اصلی خازن های الکترولیتی در طراحی مدار و نکات کلیدی که هنگام استفاده از آنها باید به آنها توجه شود ، بحث خواهد شد.
فیلتر: در مدار قدرت ، مدار یکسو کننده جریان متناوب را به جریان مستقیم پالس تبدیل می کند ، اما این هنوز هم حاوی برخی نوسانات است.با اتصال یک خازن الکترولیتی با ظرفیت بزرگتر و استفاده از ویژگی های شارژ و تخلیه آن ، ولتاژ DC پالس کننده را می توان به یک ولتاژ DC نسبتاً پایدار تبدیل کرد.به منظور حفظ پایداری ولتاژ تأمین هر قسمت از مدار ، خازن های الکترولیتی از ده ها تا صدها میکروفراد معمولاً به انتهای خروجی برق و انتهای ورودی بار وصل می شوند.از آنجا که خازن های الکترولیتی با ظرفیت بزرگ یک القاء خاص دارند و نمی توانند سیگنال های تداخل با فرکانس بالا و پالس را به طور موثر فیلتر کنند ، یک خازن با ظرفیت 0.001 تا 0.1 میکروفراد معمولاً به طور موازی برای فیلتر کردن سیگنال های تداخل با فرکانس بالا و پالس متصل می شود.
اثر اتصال: در فرآیند انتقال و تقویت سیگنال با فرکانس پایین ، به منظور جلوگیری از نقاط عملیاتی استاتیک مدارهای جلو و عقب بر یکدیگر ، از خازن ها اغلب برای دستیابی به جفت استفاده می شوند.به منظور حفظ اجزای با فرکانس پایین در سیگنال ، معمولاً از خازن های الکترولیتی با ظرفیت های بزرگتر استفاده می شود.
روش های قضاوت و اقدامات احتیاطی برای خازن های الکترولیتی به شرح زیر است:
برای قضاوت در مورد کیفیت خازن های الکترولیتی: معمولاً از محدوده مقاومت یک مولتی متر برای اندازه گیری استفاده کنید.ابتدا ، اتصال کوتاه هر دو انتهای خازن برای تخلیه ، سپس از سرب تست سیاه مولتی متر برای لمس الکترود مثبت خازن الکترولیتی و آزمایش قرمز به الکترود منفی استفاده کنید.در شرایط عادی ، سوزن متر باید در جهت مقاومت کوچکتر مقاومت کند و سپس به تدریج به بی نهایت بازگردد.اگر سوزن به طور گسترده ای تغییر کند یا به آرامی بازگردد ، نشان می دهد که ظرفیت خازن بزرگ است.در مقابل ، اگر دست متر دیگر در موقعیت خاصی تغییر نکند ، نشان می دهد که خازن در حال نشت است.اگر مقدار مقاومت بسیار کوچک یا صفر باشد ، نشانگر خرابی خازن یا مدار کوتاه است.
اقدامات احتیاطی برای استفاده:
خازن های الکترولیتی دارای قطبیت هستند و نباید وارونه به هم وصل شوند.در یک مدار منبع تغذیه ، یک ولتاژ مثبت باید ترمینال مثبت خازن الکترولیتی را به خروجی منبع تغذیه وصل کند و یک ولتاژ منفی باید ترمینال مثبت را به خروجی منبع تغذیه و ترمینال منفی به زمین وصل کند.اتصال خازن های الکترولیتی با قطبیت معکوس می تواند باعث بی ثباتی مدار یا حتی پارگی خازن شود.
ولتاژ نباید از ولتاژ عملیاتی دارای خازن الکترولیتی تجاوز کند.هنگام طراحی مدار ، یک حاشیه ولتاژ خاص باید برای مقابله با نوسانات ولتاژ در مدار برق باقی بماند.اگر ولتاژ منبع تغذیه AC ممکن است از ولتاژ عملیاتی درجه برخوردار باشد ، باید یک خازن الکترولیتی با ولتاژ عملیاتی دارای امتیاز بالاتر انتخاب شود.
برای جلوگیری از تسریع در تبخیر الکترولیت ، از قرار دادن خازن های الکترولیتی نزدیک به عناصر گرمایش با قدرت بالا خودداری کنید.
برای فیلتر کردن سیگنال های قطبیت مثبت و منفی ، دو خازن الکترولیتی از همان قطبیت می توانند به صورت سری برای شبیه سازی یک خازن غیر قطبی متصل شوند.
مسکن خازن ، پایانه ها و قطب های مثبت و منفی باید کاملاً جدا شوند تا از مدارهای کوتاه یا سایر نقص ها جلوگیری شود.
به طور خلاصه ، خازن های الکترولیتی نقش مهمی در طراحی مدار دارند ، اما قطبیت ، ولتاژ ، مکان و سایر عوامل آنها هنگام استفاده از آنها باید با دقت در نظر گرفته شود تا از عملکرد طبیعی و ثبات مدار اطمینان حاصل شود.