Os varistores, de pé como compoñentes centinela no labirinto de circuítos electrónicos, ofrecen protección contra a tensión.A súa utilidade deriva das súas características non lineais, a tensión estabilizadora a un nivel preordenado no medio de tumultos de sobretensión, protexendo así a santidade dos circuítos descendentes.
Inicialmente, un tapiz de parámetros pivotais delimita a función dun varistor: tensión do varistor, capacidade de corrente, capacitancia de unión e tempo de resposta.Estes elementos se unen para definir o rendemento dun varistor.A tensión do varistor marca o limiar para a activación;A capacidade actual reflicte o seu límite de resistencia.Mentres tanto, a capacitancia e o tempo de resposta da unión son pedras clave para avaliar a idoneidade para os teatros de circuíto de alta frecuencia.Cabe destacar o tempo de resposta do varistor, chamado en nanosegundos, que os mira como protectores máis rápidos que os tubos de descarga de gas, pero marxinalmente eclipsados por tubos de TVS, atendendo adecuadamente as necesidades de protección contra a tensión nun amplo espectro de circuítos electrónicos.
Os deseñadores están encargados de navegar polos "efectos secundarios" varistores poden desenrolar, como a corrente elevada de fuga, potencialmente a eficiencia do sistema.O impacto da capacitancia da unión na frecuencia do sinal e a corrente de fuga esixe un escrutinio minucioso para preservar o equilibrio do sistema.
Os varistores teñen unha diversidade en configuración, maquillaxe de materiais e características de Volt-amamere, presentando un caleidoscopio de opcións.Os varistores de unión son apreciados polos seus trazos non lineais de contacto distintivos, mentres que os varistores do corpo están adaptados para escenarios de nicho, por cortesía da súa esencia de semiconductores.Ademais, os varistores, esculpidos de materiais como o óxido de cinc ou o carburo de silicio, e a opción entre trazos simétricos ou asimétricos de Volt-Amplere, atenden a unha ampla gama de demandas de aplicación.
A selección dun varistor require unha avaliación completa das condicións de funcionamento do circuíto.A elección da tensión do varistor debe harmonizar coa tensión de subministración e a amplitude de flutuación da rede esperada, asegurando o escudo do circuíto contra tal variabilidade.A determinación da capacidade actual debería dar conta da corrente de sobrecarga máxima que pode afrontar o dispositivo, reforzando a defensa do varistor contra as ondulacións.Ademais, a selección da tensión de suxeición debería caer baixo a máxima tolerancia de tensión do compoñente protexido.
Para as aplicacións onde a transmisión de sinal de alta frecuencia é fundamental, é especial un foco especial no tamaño do CP do condensador e na sinerxía entre a resistencia interna do compoñente protexido e a resistencia interna transitoria do varistor.Isto garante o transporte perfecto de sinais sen minar o rendemento do sistema.